ز ره هوس به تو كی رسم ، نفسی ز خود نرمیده
من
همه حیرتم به كجا روم ، به رهت سری
نكشیده من
به چه برگ ؛ ساز طرب كنم زچه جام ؛ نشئه طلب كنم ؟
گل باغ شعله نچیده من، می داغ دل نچشیده من
تو به محفلی ننموده رو كه ز تاب شعله ی غیرتش
همه اشك گشته به رنگ شمع و زچشم خود نچكیده من
چه بلا ستمكش غیرتم ، چه قدر نشانه ی حسرتم
كه شهید خنجر ناز تو ، شده عالمی و تپیده
من
تو و صد چمن طرب و نمو ، من و شبنمی نگه آبرو
به بهار عالم رنگ و بو ، همه جلوه تو ، همه دیده من
به كدام نغمه ی دل گسل ز نوا كشان نشوم خجل
چو جرس به غیر شكست دل ، سخنی زخود نشنیده من
من بیدل و غم غفلتی ، كه زچشم پر ز فسون تو
همه جا زجلوه ی من پر است و به هیچ جا
نرسیده من
شاعر : بیدل دهلوی
نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :